Levensloop

Guy werd op 23 juni 1952 geboren in Merksem, een randgemeente van Antwerpen, waar hij nog altijd woont. Hij was de jongste van drie kinderen. Met twee oudere dochters was zijn vader best tevreden dat de naam Didelez, die je maar zelden hoort, door de geboorte van dat mannelijke nazaat(d)je nog niet dadelijk met uitsterven bedreigd was.

Guy liep school in een volksschooltje in de buurt. In het eerste leerjaar twijfelde hij wat hij zou worden: brandweerman of schrijver. In het tweede leerjaar was de keuze vrij vlug gemaakt. Tussen die bonken van brandweermannen zou hij in het niets verzinken. Hij zou het dus maar bij schrijven houden.

Daarom begon hij in het tweede leerjaar aan een boek dat nooit afgeraakte. Zo’n patat van 100 bladzijden schrijven, bleek heel wat moeilijker dan de opstelletjes die hij voor de leraar verzon. Omdat hij later toch ook een inkomen moest hebben (hij bleef vanaf dat ogenblik dapper verder schrijven, maar slaagde er voorlopig niet in iets te publiceren) besloot hij voor leraar Nederlands te studeren. In die periode leerde hij ook Mieke kennen, waarmee hij ondertussen meer dan 40 jaar getrouwd is.

Tijdens zijn legerdienst slaagde hij erin zijn eerste boek te voleindigen. Dan volgde de ontgoocheling. Alle uitgevers weigerden het en Guy besloot met schrijven te stoppen. Maar toen hij een paar jaar later voor zijn drie zonen kinderversjes voorlas, begon het opnieuw te kriebelen. Hij schreef zelf een bundeltje kinderversjes bij elkaar, kopieerde het op tien exemplaren en stuurde het naar evenveel uitgeverijen. Het enige resultaat was dat de tien gefotokopieerde exemplaren na verloop van tijd allemaal op de uitgeverijen ‘verloren’ waren gegaan, zodat hij verplicht was een nieuwe reeks te laten ‘fabriceren’. Die nieuwe lading bracht hem ook al geen geluk. Als hij al een antwoord kreeg, was dat steevast een weigering. Het werd hem dus al snel duidelijk dat een boek uitgeven helemaal zo simpel niet was…

Intussen was hij ook met een bundel verhalen voor volwassenen van start gegaan. Die bundel ‘Moordende Verhalen’ werd wel aanvaard. Uitgeverij Heideland-Orbis bracht hem op de markt. De persreacties waren best behoorlijk, de bundel behaalde een vierde druk en even leek het erop dat Guy als schrijver echt gestart was.

Niets was minder waar: Uitgeverij Heideland-Orbis werd immers opgedoekt en Guy stond als schrijver op straat. Zijn nieuwe manuscript stuurde hij naar zowat alle andere uitgeverijen. Net als bij zijn kindergedichten reageerden heel wat onder hen positief, maar toch weigerden ze stuk voor stuk het manuscript uit te geven. Het ging van kwaad naar erger en Guy dacht in alle eerlijkheid dat het onmogelijk was om – zolang je geen bv bent – in Vlaanderen een boek te publiceren.

Uiteindelijk zat alles hem zo hoog dat hij een ‘Zwartboek Uitgeverijen’ schreef.Geen gefantaseerd verhaal, maar het ware relaas van zijn ‘kalvarietocht langs de uitgeverijen’. Korte tijd later werd het boek op de markt gebracht. Het liet heel wat stof opwaaien en tot op de dag van vandaag vindt Guy de kern van zijn aanklacht terecht. Gelukkig veranderde de toestand voor beginnende schrijvers al snel. Dat blijkt overduidelijk uit het feit dat er in 1985 (het jaar dat het zwartboek werd uitgegeven) slechts drie auteurs waren die voor het eerst een boek publiceerden. Het jaar nadien waren dat er 37…

Na het ‘Zwartboek Uitgeverijen’ publiceerde Guy bij de beginnende uitgeverij Nioba drie boeken, alle voor volwassenen: de roman Zuster Virginia, de verhalenbundel Veronica en het toneelstuk Geelzucht.. Toen echter bleek dat de uitgeverij niet betaalde, stond hij opnieuw met zijn rug tegen de muur. Wat moest hij nu beginnen? Na het Zwartboek Uitgeverijen waren de meeste uitgevers van volwassen boeken zo boos dat hij niet meer bij hen hoefde aan te kloppen…

Op aanraden van vriend en collega-schrijver Patrick Bernauw maakte hij een ommezwaai. Hij begon kinder- en jeugdboeken, toneel, en scenario’s te schrijven.

De jeugdboeken

Na alle weigeringen uit het verleden vond Guy Didelez tot zijn stomme verbazing meteen een uitgever voor Raspoetin, zijn eerste jeugdboek. Sterker nog, toen het in 1988 gepubliceerd werd, behaalde het niet alleen de Prijs voor het Beste Vlaamse Misdaadverhaal, (een prijs die normalerwijze nooit aan jeugdboeken gegeven wordt) , maar werd het ook een echte bestseller die 30 jaar later nog altijd loopt als een trein. Het boek werd in 2017 al voor de 10e keer herdrukt en werd inmiddels ook in het Noors en het Zweeds vertaald. Het was dus duidelijk: Guy had eindelijk zijn genre gevonden

Vanaf dat ogenblik begon hij meer +12 boeken te schrijven een leeftijd die hij – ook al vanwege zijn beroep als leraar in het secundair onderwijs – heel goed kende. Pas jaren later kwamen daar +10 en +8 boeken bij. In 2006 publiceerde hij pas zijn eerste prentenboek.

Door zijn vele lezingen wist Guy zich in de loop van de jaren een steeds groter lezerspubliek op te bouwen, zodat heel veel van zijn boeken keer op keer herdrukt moesten worden. ‘Raspoetin‘: tiende druk, De Schat van Orval achtste druk, ‘Het Infernaat‘ zevende druk, ‘Raspoetin duikt weer op‘ zevende druk, ‘Ik ben iemand/niemand‘ vijfde druk, ‘ ‘Het pest Actie Plan‘ vijfde duk,’ Kadavergedaver’ vijfde druk, De Marbello Diamanten vijfde druk, ‘Alien‘ vierde druk enz. Ook internationaal nam de belangstelling toe. Guy’s boeken werden vertaald in het Duits, het Frans, Het Italiaans, het Zweeds, Het Noors, het Spaans het Tsjechisch, het Fins, het Sloveens, het Thais, het Engels en het Koreaans en dat zonder ook maar de minste steun van het Vlaams Fonds voor de Letteren.

Uiteenlopende genres

Omdat schrijven altijd een avontuur moet blijven, schrijft Guy Didelez voor heel uiteenlopende leeftijden in heel uiteenlopende genres.

Voor de allerkleinsten zijn er drie prentenboeken: Een monster van een vriend, Thomas en het vogeltje, Een huis voor Wiezewotje.

Voor + 6 is er De vis in de boom, een poëtisch filosofisch verhaaltje met een literair kantje, geschreven in samenwerking met Joke De Vloed. Dat boek is jammer genoeg niet meer in de boekhandel te krijgen en zul je in de bib moeten zoeken.

Voor + 8 is er de grappige fantasievolle heksenreeks Heksenketel, Heksenbliksem, Heksenlach, Heksenrace, Heksenneus, Heksenkrant zes boekjes die enkel nog via de auteur te verkrijgen zijn nu de reeks met Heksje Trezebelle en de diefstal van het grote toverboek en Heksje Trezebelle Wonderwens werd overgenomen door uitgeverij Manteau. In 2012 verscheen er met Pestkoppen en Windbuilen een herwerking van het spannende en gevoelige Kwelduivels.

Voor + 9 verschijnt er in 2021 een boek met heerlijke tekeningen van Arnold Hovart: ‘Een kleine wereld vol grote leugens. Het is een heel apart hebbeding, niet alleen omdat ikzelf, maar ook mijn zeven kleinkinderen er een belangrijke rol in spelen. Bovendien komt mijn grote passie in dat boek aan bod: reizen! Vóór elke reis die ik onderneem, heb ik met een van mijn kleinkinderen een gesprek, waarna die me een bepaald opdracht meegeeft. Maak eens een selfie van jezelf met een beer. Zoek eens uit of er in het land waar je naartoe gaat een leven na de dood bestaat. Breng de mensen in dat verre vreemde land eens aan het lachen. Als je wil weten of ik in al die opdrachten slaag, valt er maar één ding te doen: lezen!

Verder kunnen lezers vanaf een jaar of negen ook kiezen voor een aantal spannende en avontuurlijke boeken in samenwerking met Marc De Bel: De Marbello Diamanten en Het mysterie van de haarcirkels. En samen met Frank Pollet stampte Guy voor alle lezers tussen 9 en 99 jaar de ‘Rarifeitenserie’ uit de grond,. Het werd een reeks vol ongelooflijke maar waargebeurde verhalen waarin vijf boeken verschenen (Megacoole dierenverhalen, Megabangelijke mobiele verhalen, Boeven en Blunders, Rotjong en Snotjong‘ en ‘Muizen en Monsters‘). Jammer genoeg is de reeks intussen helemaal uitverkocht en zul je ze dus in de bibliotheek moeten zoeken

Voor + 10 is er zoveel keuze dat ik me hier een beetje moet beperken. Zo zijn er nogal wat spannende boeken die tegelijk ook grappig zijn: ‘Schimmen uit de vergeetput‘ bijvoorbeeld dat Het Infernaat, ”Kadavergedaver”en ”Duistere Middeleeuwers” bundelt.. Wie voor bloedstollende spanning kiest, moet dan weer op zoek naar boeken als Vampiermanieren, Levend Lijk, en Dagblind Nachtblind.

De ‘Alien en Sander-reeks’ kun je vanaf zo’n jaar of 11 beginnen te lezen. Ze gaat over een duo dat niet alleen keer op keer in spannende verhalen terechtkomt, maar ook nog smoorverliefd op elkaar is. In deze reeks verschenen tot nu toe twee boeken samen met Marc De Bel: Alien en Frituur Paradiso en drie boeken zonder Marc: ‘Poedelnaakt‘, ‘Bisjou’ en ‘Flashmob’. Eén ding staat alvast als een paal boven water: wie één boek graag leest, is meteen voor de hele reeks vertrokken.

Voor +12 is Guy met de zogenaamde Molokai-reeks begonnen. Een reeks van 3 boeken die over Molokai gaan, het eiland waar mensen die aan lepra leden vroeger naartoe gestuurd werden en waarvan geen ontsnappen mogelijk was. Het is een reeks die spanning en romantiek combineert met het verhaal van de man die uitverkozen is tot grootste Belg ooit: Pater Damiaan. Het eerste boek in de reeks ‘Molokai: de tocht van schoonheid en lieveling‘ werd in 2021 gepubliceerd; het tweede ‘Molokai: Zal de liefde overleven in 2022. In januari 2023 staat dan het derde en laatste boek op het programma: Molokai: Laat me nooit alleen. De drie boeken samen vertellen een zeer aangrijpend liefdesverhaal over een 14-jarig Hawaiaans meisje en een 16 jarige Hawaiiaanse jongen die op het eiland van de levende doden terechtkomen en besluiten om samen door het leven te gaan.

Hou je van nog meer waargebeurde verhalen in verre oorden, dan kun je ook kiezen voor naar Naar de Bronnen van de Nijl en Het Goud van Timboektoe. Daarnaast is er natuurlijk nog altijd het bloedspannende verhaal van Raspoetin dat intussen samen met zijn opvolger Raspoetin duikt weer op in een dubbelboek werd uitgegeven. Omdat het boek na meer dan 30 jaar nog altijd springlevend is, is het een echte ‘klassieker’ geworden. Na al die tijd heeft Raspoetin trouwens ook een waardige opvolger gekregen: Clash, andermaal een boek vol spanning en mysterie. Mysterie vind je trouwens ook in Mijn spook van ten Duinen, andermaal een boek dat ik samen met Patrick Bernauw schreef.

Gevoelige zielen smelten dan weer weg bij Gebroken Glimlach en Eeuwig Zwijgen, allebei boeken die gebaseerd zijn op een waargebeurd verhaal.

Korte, waargebeurde verhalen worden trouwens ook gebundeld in het geheimzinnige ‘Onopgelost en waargebeurd‘ dat geschreven werd met Frank Pollet en meteen de start van een nieuwe reeks met grappige tekeningen van Carrecartoons inluidde. ‘Keigrappig en Waargebeurd’ (dat ook al snel een tweede druk behaalde) ‘Waanzinnig en waargebeurd‘ en ‘Beestig en waargebeurd‘, bulken van de ongelooflijke maar waargebeurde verhalen die de lezer keer op keer in verstomming achterlaten. Guy heeft nu trouwens ook een vaste rubriek voor Eclips-TV. Daarin vertelt hij maandelijks een nieuw ongelooflijk maar waargebeurd verhaal. Hij kiest daarbij ook uit die twee andere boeken vol ongelooflijke en waargebeurde verhalen: ‘Oplichters en Afpersers‘ en ‘Fantasten en Flierefluiters‘ en ‘Helden en Schurken”. In elk van die boeken maakt hij zijn heel persoonlijke top-10 van de strafste waargebeurde verhalen die hij over dat thema te pakken kon krijgen. En weer maar eens blijkt dat de werkelijkheid keer op keer de wildste fantasie overstijgt!

+ 13 staat in het teken van de factionboeken. Historische raadsels waar Patrick Bernauw en ik alsnog een antwoord op proberen te geven. Het Februaricomplot bijvoorbeeld over de dood/moord? op Koning Albert I, De Keizerin van Mexico en het vaak bekroonde en vertaalde In het teken van de Ram. ‘

Puur’ is dan weer een aangrijpend waar gebeurd verhaal over een meisje die tijdens haar zomervakantie in een Bulgaars weeshuis gaat werken.

Voor + 14 gaat Guy helemaal de gevoelige toer op. De Cocon en Zoete Wraak zijn twee realistische verhalen om een traantje bij weg te pinken. ‘Omdat ik niet wou kussen‘, (inmiddels ook al een vijfde druk) is ook al zo’n aangrijpend verhaal, dat daarenboven nog waargebeurd is ook. Het vertelt het verhaal van het 14-jarige Turkse meisje Hatice Ava die op Valentijnsdag slachtoffer wordt van zinloos geweld en op straat wordt neergestoken. Hatices opname in het ziekenhuis, de geestelijke en lichamelijke pijn en ontreddering, de zoektocht naar de dader… laten weinig lezers onverschillig.

Pril Geluk en Ik ben iemand niemand zijn twee lijvige +15 boeken die woord voor woord op een waargebeurde getuigenis gebaseerd zijn. In Pril Geluk vertel ik het waargebeurde verhaal van Anne Thielemans die in een opvanghuis terecht kwam en daar op een gruwelijke manier behandeld werd. In Ik ben iemand/niemand vertel ik dan weer het levensverhaal van een vrouw die altijd in armoede geleefd heeft. Spannend. Schokkend maar ook heel ontroerend. Het boek is tegenwoordig bewerkt tot een zeer aangrijpend toneelstuk waar twee acteurs mee rondtrekken. Als derde +15 boek schreef Guy ‘De wraak van de yakjongen‘, een psychologische thriller. Het boek is een echte pageturner die heel veel over China vertelt en waarin het hoofdpersonage op zoek gaat naar eigen identiteit.

Volwassen lezers kunnen dan weer aan de slag met de verhalenbundels Moordende Verhalen, Veronica of Parabels van Goed en kwaad. Maar ook spannende boeken als Zuster Virginia, Het Orakel Ontgraven en Speeltje die nu nog weinig gelezen worden, wisten bij hun publicatie goed hun publiek te vinden.

Toneel

Ook met zijn toneelstukken bestrijkt Guy de meest uiteenlopende genres. Hoewel hij ook actief was voor het beroepstheater (Beerenbodegem voor Theater Taptoe, Leven in een krabbenmand voor Theater Paljas) worden zijn toneelstukken nog meer in het amateurtheater gespeeld. Vooral de stukken die hij samen met Paul Coppens schreef, doen het ontzettend goed. Zo werd Pak in Stap uit niet alleen bekroond met de Frans Cools toneelprijs 1994-1995 voor de beste Vlaamse Creatie in het amateurtoneel, maar werd het intussen al meer dan 500 keer op de planken gebracht. Ook de andere blijspelen (Het Wittebroodslijk bijvoorbeeld (met meer dan 300 opvoeringen) werden mettertijd zoveel gespeeld dat Guy Didelez en Paul Coppens in de periode 1995 – 2000 doorlopend in de top 3 van de meest gespeelde toneelauteurs te vinden waren.

Samen met Patrick Bernauw schreef Guy een ander toneelstuk dat bekroond werd: De Dochter van Calamity Jane. Het won in 1999 de Wim Verbekeprijs voor Jeugdtheater. Ook het volkse lach-en-traan stuk Vleugels, dat Guy dit keer op z”n dooie eentje schreef, deed het niet slecht. Het werd verfilmd door Skyline Enteraintment, een productiehuis dat al vele kwalitatief hoogstaande reeksen voor televisie maakte. De film werd zo’n dertigtal keren uitgezonden op Prime, zes keer op VTM en twee keer op Vitaya. Het gelijknamig toneelstuk , werd inmiddels door Paul Coppens bewerkt tot ‘De Hofkes’, een stuk met een bezetting die beter aansluit bij het gemiddelde amateurtheater.

Lange tijd schreef Guy, vanwege de vele nieuwe boeken, nog weinig volavondstukken. Na het uitbreken van corona, schreef hij met Paul Coppens echter ‘Het sacochenvirus‘ een stuk waarvoor meteen heel veel belangstelling was, maar dat – vanwege de pandemie – intussen nog altijd niet gespeeld werd. Hopelijk verandert dat in de toekomst.

Los van de stukken die hij voor gezelschappen schreef, maakte Guy ook heel wat bewerkingen van zijn boeken voor één, twee of drie spelers. Sommige van die stukken worden na al die jaren nog steeds opgevoerd in scholen, bibliotheken en culturele centra. Zo is het Pest Actieplan, met meer dan 600 opvoeringen een echte topper. Maar ook toneelstukken als Heksje Trezebelle (5 tot 12 jaar), Gebroken Glimlach, (12 tot 14 jaar) en , ‘Ik ben iemand/Niemand‘ (vanaf 16 jaar) worden nog altijd gretig door scholen en andere organisatoren geboekt.

Ook aan ‘Clash‘ een musical in opdracht van het Heilig Hart Instituut van Heverlee, waarop hij later ook zijn gelijknamige jeugdboek baseerde, heeft Guy de beste herinneringen.

Op 2 februari 2023 gaat ‘Molokai’ in première. Het stuk werd door Patrick Bernauw geschreven op basis van de drie Molokai-boeken die uit Guy’s pen zijn voortgevloeid. Het bevat het aangrijpende verhaal van de twee hoofdpersonages uit de gelijknamige trilogie die zo’n 150 jaar geleden op het eiland Molokai terechtkomen en daar in heel moeilijke omstandigheden probeerden te overleven. Hoewel het een zwaar thema is, hopen we toch dat het veel in scholen, bibliotheken of waar dan ook gespeeld zal worden. Guy heeft in elk geval heel veel vertrouwen in het productiehuis en de acteurs die met het stuk rondtrekken. Het zijn dezelfde mensen die eerder al met successtukken als ‘Het Pest Actie Plan’ (meer dan 600 opvoeringen) en ‘Gebroken Glimlach’ rondtrokken. Dat belooft dus wel.

In de lente van 2023 komt er dan een monoloog uit over Karen Silkwood, een Amerikaanse vrouw die eerder al beschreven werd in ‘Helden en Schurken’. Dit waargebeurde verhaal vertelt hoe de vrouw terechtkwam op een groot bedrijf waar met radioactief plutonium gewerkt wordt en waar onnoemelijk veel dingen fout lopen. Ze gaat in de vakbond, klaagt alle mistoestanden aan, maar komt dan tijdens een mysterieus auto-ongeluk om het leven. Spanning gegarandeerd!

Maar ook 2024 ziet er op toneelgebied heel beloftevol uit. Dat jaar gaat Guy immers opnieuw in zee met de muzikanten van Dimlicht, die eerder al het wondermooie ‘Zwanenzang’ opvoerden. Alle pijlen worden nu gericht op Ensor, de belangrijkste vernieuwer in de Vlaamse schilderkunst. In een spetterend spektakel, met gedichten van Guy en schilderijtjes van Caryl Strzlecki en met muziek van Dimlicht wordt deze kunstenaar tot leven gewekt.

De hoorspelen

Voor de BRT(N)/V.R.T., de N.O.S., Radio Ostankino (Moskou), Radio New York, de blindenbibliotheek in Nederland en voor de Vlaamse Vrije Radio’s schreef Guy in de jaren tachtig en negentig honderden hoorspelen. Zo was hij o.a. een van de schrijvers die meewerkte aan het in die jaren legendarische ”Koekoeksnest”.

Ook met zijn hoorspelen viel hij in de prijzen. Zo behaalde hij een eerste eervolle vermelding in de Visser Neerlandiaprijs 1992 voor het driedelige hoorspel ”Resonantie”, gebaseerd op Stemmen van de Overkant en geschreven in samenwerking met Patrick Bernauw.

Zijn ervaring als hoorspelschrijver bood Guy ook de mogelijkheid om door te groeien tot scenarist voor televisiereeksen zoals Meester, Hotel Hotel, Wittekerke, Sedes en Belli en vele andere…

Een nieuw beroep

Omdat het onmogelijk was het scenariowerk, de toneelstukken, de boeken enerzijds en de vele lezingen en optredens anderzijds te blijven combineren met zijn job als leraar gooide Guy in 1995 zijn boekentasje over de haag. Hij heeft er nooit spijt van gekregen. Schrijven is nu eenmaal zijn roeping en levenslot en dankzij zijn talloze lezingen en optredens kan hij zich geregeld nog eens uitleven voor een groep jongeren, wat hij heel graag doet.

Scharniermoment met nieuwe co-auteurs

Net zoals 1987, het jaar waarin hij Raspoetin schreef en zich voor het eerst op toneel en scenario’s stortte, een scharniermoment in Guy’s leven betekende, werd 2003 dat ook. Op dat ogenblik vond er bij Wittekerke een reorganisatie plaats. Er werd beknibbeld op de budgetten en Patrick Bernauw en Guy, die allebei aan de reeks meewerkten, kregen van dag op dag (en per mail…) hun ontslag. Ze moesten dus dringend nieuwe wegen gaan verkennen. Patrick begon zich vanaf dat ogenblik meer en meer bezig te houden met zijn productiehuis dat mettertijd vooral crimispelen ontwikkelde die zich tot bedrijven richtten. Guy besloot zich nog meer op de boeken te storten, meer lezingen te geven en zijn optredens verder uit te bouwen. Als gevolg van die keuze schreven Patrick en Guy – met uitzondering van Springti j geen boeken meer samen. In 2005 stopte Patrick immers met het schrijven van jeugdboeken.

Als vanzelf kwamen er zich rond die periode echter een aantal andere co-auteurs aandienen: Joke de Vloed, (De vis in de boom, Zwanenzang en Zoete Wraak); Frank Pollet (de vijf boeken uit de Rarifeitenreeks, Onopgelost en Waargebeurd, Keigrappig en waargebeurd, Waanzinnig en Waargebeurd, Beestig en Waargebeurd) en Marc De Bel (de Marbello Diamanten, Het mysterie van de haarcirkels, Alien en Frituur Paradiso). Tegelijk waren er dan ook nog een aantal mensen die contact met Guy opnamen met de vraag hun (levens)verhaal uit te schrijven. Dat was bijvoorbeeld het geval voor Pril Geluk, Gebroken Glimlach, Ik ben iemand/niemand, Omdat ik niet wou kussen, Eeuwig Zwijgen, Puur. Maar Guy blijft er ook van houden om zijn eigen verhalen te bedenken. Dat blijkt wel uit boeken als Clash (inmiddels ook al een tweede druk), het fantasierijke ‘Een kleine wereld vol grote leugens‘ en de pageturner ‘De wraak van de Jakjongen‘. Tegelijk is hij ook verzot op de ongelooflijke maar waargebeurde verhalen die hij beschrijft in boeken als: ‘Oplichters en Afpersers’, ‘Fantasten en Flierefluiters’, ‘Helden en Schurken’ en liet hij zich evengoed meeslepen in het liefdesverhaal dat plaatsgrijpt op Molokai en waar hij de zelfverzonnen karakters mixt met gebeurtenissen die echt op dit eiland hebben plaatsgevonden. . (Molokai 1 : de tocht van Beeldschoon en Lieverling, Molokai 2: Zal de liefde overleven en Molokai 3 Laat me nooit alleen.)

Weetjes

Maar misschien heb je liever wat meer weetjes die nu eens niet over Guy’s werk gaan. Wel, Guy is in 1976 getrouwd met Mieke Huysmans. Een jaar later werd Bram geboren en nog eens twee jaar later de tweeling Peter en Bart. Met drie kinderen op 21 maanden was het voor Mieke moeilijk om nog uit huis te gaan werken. Ze bleef thuis en werd het daar zo goed gewoon dat ze nooit meer gaan werken is. Ze begon wel academie te volgen: grafiek eerst, beeldhouwen en glaskunst later. Af en toe exposeert ze eens en dan loopt Guy er zo trots als een pauw bij.
Ook Bram heeft het tekenen in zich. Hij is afgestudeerd in de richting reclametekenen en ontwierp al heel wat covers, niet alleen voor Guy, maar ook voor andere schrijvers. Peter studeerde af als sociaal assistent en werkt in een tehuis voor drugsverslaafde ouders die samen met hun kindjes opgevangen worden. Bart werd accountant. Hij is intussen de trotse papa van Kobe en Elise. Ook Bram heeft al twee zoontjes: Seppe en Toon. En omdat Peter niet wilde achterblijven, is hij zelfs de trotse papa van drie kindjes geworden: Nore, Stan en Flor. Je ziet het, met intussen al zeven kleinkinderen is Guy echt voorbestemd om kinder- en jeugdboeken te blijven schrijven. Toch zoekt hij tussen dat drukke leven door nog altijd de tijd om reizen te maken. En die kunnen in het beste geval dan weer leiden tot een boek als ‘Een kleine wereld’ vol grote leugens, waarin zijn kleinkinderen hem telkens met een heel speciale opdracht op reis sturen.