Wil je de koekjes op deze site aanvaarden ?
Jouw gegevens worden enkel hier gebruikt en niet doorgegeven aan ander partijen. Nog meer info over je privacy kan je hier vinden
Auteur
Guy Didelez
Illustraties
Illustratie: Peter De Greef
Uitgeverij
Nioba, 1985, 2e druk, 128 pagina’s.
Bib
Dit boek vind je terug in de bibliotheek
Inhoud
Guy Didelez debuteerde in 1983 bij uitgeverij Heideland-Orbis met zijn bundel ‘Moordende Verhalen’. De pers was enthousiast. Toch werd Didelez bij zijn uitgeverij als kouwe vis behandeld. Na verloop van tijd stapelden de bewijzen zich op dat de verkoop van zijn verhalen op zijn zachtst gezegd ‘bedenkelijk’ verliep.
Guy Didelez ging daarop op zoek naar een andere uitgeverij. Met eindeloze wachttijden, en verontschuldigende typebriefjes vol dubieuze funderingen als resultaat. Na nare avonturen bij Manteau en bij kleinere piraat-uitgeverijen die eerder in de sfeer van de criminaliteit thuishoren dan in die van de literatuur, besloot de auteur zijn ervaringen te bundelen. Centraal staat de vraag: ‘Drijft olie boven?’ en zo ja, ‘hoelang is die olie dan onderweg?’
Didelez staafde zijn beweringen in dit Zwartboek met tal van originele documenten. Het werd geen zeurboek, maar een relativerend, grappig – soms bitter verslag. Maar daverend!
Persreacties
‘Men moet wel erg gebeten zijn om dit alles nog een keer te willen ondergaan.’ (Jan Schodts BRT-Parorama)
‘Een warm menselijk document dat jonge schrijvers zal behoeden in open vallen te trappen.’ (Het Volk)
‘Didelez’ verhaal is wellicht dat van tientallen jonge schrijvers, die hun ontgoocheling in stilte zitten te verbijten.’ (De Morgen)
‘Inderdaad geen al te opwekkend beeld dat Didelez kan schetsen. (Knack)
‘We begrijpen – wie niet trouwens? – best de problemen van een vrij onbekende schrijver als Guy Didelez. Hij en zijn lotgenoten zijn inderdaad niet gespeend van literair talent. Logisch dus dat ze hun teksten ook buiten het beperkte verspreidingsgebied van hun eigen literair tijdschrift kwijt willen. (Gazet van Antwerpen)
‘Gelieve te applaudisseren’ (Zefier)
Ik hoop voor Didelez dat hij in elk geval doorgaat met schrijven, want hij kan schrijven. (‘t Kofschip)
Weetjes
Ook meer dan 35 jaar later vindt Guy – die intussen al vele, vele jaren van zijn pen leeft en naast een carrière als boekenschrijver er ook een heeft uitgebouwd als toneelschrijver en scenarist – zijn klacht nog altijd terecht. Dat blijkt trouwens ook uit de feiten. Het jaar waarin het ‘Zwartboek Uitgeverijen’ verscheen, waren er in heel Vlaanderen 3 debuten, het jaar nadien werden dat er plots 37.
Toch vindt hij het tegelijkertijd jammer dat hij dit Zwartboek Uitgeverijen in het begin van zijn carrière heeft geschreven. Naast vele mooie dingen heeft hij in de loop van de jaren in het kleine literaire wereldje dat vaak bol staat van bedrog en onkunde nog zoveel méér onrecht meegemaakt dat hij er nog altijd van droomt om ooit nog eens een tweede zwartboek te schrijven. Grote vraag blijft natuurlijk wie het zal uitgeven…